Günümüze kadar uzanmış Yörükler, hayat tarzlarını ve yaşayışlarını şu özelliklerle tanımlamaktadır:
- Aile kavramı ve bağlar onlar için oldukça önemlidir. Hayat göçebe bir şekilde sürerken, aileler birbirlerine kenetlenip, ortak bir davranış içinde olmak ve beraber mücadele etmek zorundadırlar.
- Yerleştikleri bölgelerde insanlarla iyi ilişkiler kurmaktadırlar. Uyumludurlar. Çadırlarını ziyaret eden kişilere ikramda bulunmak, adetlerindendir. Yenilik ve yabancı insanlara karşı önyargıları azdır. Her türlü farklılığa karşı hoşgörü içindedirler.
- Aralarında akrabalık bağı olanlar, aynı aşiretin kişileri ile evlenebilir.
- Paylaşım yapmaya ve görev bilinci onlar için çok önemlidir.
- Kişisel bakımlarına önem verirler. Çadırlarını genelde su kaynaklarına yakın bölgelere kurmaktadırlar.
- Özgürlükçüdürler. Göçebe yaşam tarzı, Yörükleri özgürlüklerine düşkün bir hale getirmiştir. Yerleştikleri yerde bağımsızlıklarını tehlikeye sokacak bir durum oluşursa orayı hemen terk ederler. Göçebe yaşam, özgürlüğü esas alsa da kuralları olan bir sistemdir. Disiplin, olmazsa olmazdır.
- Ölüm, doğum ya da herhangi bir olağandışı durum, Yörüklerin göç vaktini engelleyemez. Göç vakti yola çıkılır.
- Yörükler, tüm ihtiyaçlarını doğadan karşıladıkları için, kendilerini doğaya karşı sorumlu hissederek, bilinçli davranmışlardır. Ağaçlara, ormanlara zarar vermeden yaşamışlardır.
- Dertlerini, sevgilerini, acılarını maniler ve türküler aracılığı ile ifade etmişlerdir.
- Her ne kadar erkek egemenliği baskın olsa da ailenin yaşlı kadını da söz sahibidir. Çadırların yönetimi yaşlı kadınlara aittir.
- Yörüklerde muhafazakârlık olduğu söylenemez. Genç kızlar ve erkekler koyun, keçi otlatmaya gidebilir.
- Yörükler, şiir ve ağıtlarında genelde Osmanlı’nın iskân politikası sebebiyle yerlerinden edilmelerini konu edinmiştir. Ve o ünlü dize ortaya çıkmıştır: “Ferman padişahınsa, dağlar bizimdir”